
خوب است، اگر و هرازچندگاهی روی این موضوعات بیاندیشیم:
- ارزش یک صفحه ترجمه – که دوستی به درخواست ما انجام داده – فقط از روی تعداد کلمات آن سنجیده نمیشود؛ بلکه این ارزش به مدت زمانی که برای این کار صرف شده؛ به دقت در انتخاب کلمات و نحوهی ترکیب آنها، حفظ اصالت اثر و رسایی پیام آن نیز بستگی دارد؛
- ارزش یک پیاله قهوه یا چای، صرفا به پولی نیست که بابت آن به مسئول کافیشاپ پرداخت میکنیم؛ بلکه به مدت زمانی که آنجا سپری میکنیم، به شادی که به همدیگر میبخشیم، به انگیزههایی که برای هم تولید میکنیم؛ به ایدههایی که رد و بدل میشود و به دوستیهای تازهای که شکل میگیرد، نیز بستگی دارد؛
- ارزش یک مهمانی فقط بسته به نوعیت غذایی که میزبان آماده نموده، نیست؛ بلکه به مدت زمانی که برای ما اختصاص داده، مهماننوازی که از ما کرده، محبتهای که به ما ارزانی داشته و به سایر موارد مشابه نیز بستگی دارد؛ و
- ازرش ۵ دقیقه چَت کردن در محیط اینترنیت، صرفا بسته به مقدار پهنای باند مصرفی و یا مصرف برق باطری موبایل نیست؛ بلکه از روی مدت زمانی که صرف این کار میشود، نوعیت پیامهایی که رد و بدل میشود، احساس خوشی و یا خستگی که خلق میشود، نیز سنجیده میشود.
و همچنان بد نیست، این مطالب را نیز به یاد داشته باشیم:
- هنگامی سپاسگذاری از یک دوست، ارزش لطفی را که او در حق ما پیشکش کرده، به دقتِ حداقل قابل قبول بسنجیم. آن وقت، اگر لازم بود، بعد ابراز امتنان، بگوییم چگونه میتوانیم این لطف را جبران کنیم؛
- به یاد داشته باشیم که نوعیت سپاسگزاری ما، نشاندهنده این موضوع به طرف مقابل است: میزان ارزش منابعی را که او در اختیار ما قرار داده چگونه ارزیابی و ضریبگذاری کردهایم. از این لحاظ، ارزش جملهای «از وقت که در اختیار من قرار دادید، واقعا ممونم!» ممکن برای من به مراتب ارزش کمتری نسبت به دعوت به صرف یک بیفبرگر داشته باشد؛ برعکس، برای شخصی دیگری، شاید گفتن جملهای اول دارای یکدنیا ارزش و پیشنهاد دوم در مقایسه با لطف او، توهینی بیش نباشد.
- بهتر است به این سوال توجه کنیم: آیا ارزش کاری که انجام آنرا به دوست مان محول کردیم یا پیشنهادی که دادهایم، محصول بهتر یا حداقل برابر با میزان منابع مصرفشدهای او دارد یا خیر؟! اگر مطمئن شدیم که ارزشش را دارد، بعد از محول کردن کار و به تقعیبش اتمام آن – اگر لزومی به سپاسگزاری بود – در انتخاب چگونگی آن، دقتی بیشتری به خرج دهیم.
ممکن این جمله چندان هم غلط نباشد که میگوید: «هیچ ارزشی، برای دو شخص متفاوت ضریب یکسان ندارد و این امکان نیز وجود دارد که عین ارزش، برای آن دو شخص ضریبهای متضاد داشته باشد» با وجود این، شاید هدیهای شبیه «کشتی دستساختهای کاغذی» تصویر بالا بهترین پیشکش و یا گفتن جملهای «از لطفی که در حق من کردید، ممنونم» بهترین سپاسگزاری باشد. هرچند احتمالش کم است؛ با آن هم، شاید انجام هریکی از این دو مورد، در مقایسه با کار محول شده، یا پیشنهاد داده شده، هیچچیزی نبوده و یا حتی کم لطفی تلقی شود.
نوشتهی مرتبط: این نوشته اندک ارتباطی با موضوع تصمیمگیری دارد. از اینرو، اگر فرصت داشتید، نوشتهای مرتبط با تصمیمگیری را، تحت عنوان «در جستوجوی عینک شفافتر برای تصمیمگیری بهتر» نیز مطالعه بفرمائید.
سلام. بخش هایی از این مطلب در کانال وبلاگستان فارسی منتشر خواهد شد.
https://t.me/Persianweblogs
سلام مطلبتان بسیار عالی نوشته شده بود اجازه دارم بخش هایی از آن را در وبلاگم منتشر کنم؟
درود،
احسان ارجمند!
نظر لطفات را میرسانه. تو صاحب اختیاری عزیز.
به نکات خوبی اشاره کردهاید
متاسفانه گاهی ارزشها با پول سنجیده می شوند.
ارزشها باید با ارزشها مقایسه شوند نه چیز دیگر
روشنگر و پایدار بمانید